نسبت جیوه آلی به جیوه کل در برخی از اندام‎های باکلان بزرگ (phalacrocorax carbo) صید شده از تالاب های بین المللی گمیشان و انزلی

زمینه و هدف: آلودگی اکوسیستم‎های آبی به فلزات سنگین، خصوصاً جیوه همواره نگرانی‎هایی را در مورد سلامت و بهداشت موجودات آبزی پدید آورده است. لذا در این پژوهش ضمن توصیف یک روش جدید برای سنجش جیوه آلی، غلظت جیوه کل و جیوه آلی در باکلان بزرگ سنجیده و با استانداردهای بهداشت جهانی مقایسه شده است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 18 نمونه از باکلان بزرگ را در فصل زمستان (اسفند ماه) 1388 به صورت تصادفی صید، سپس از سه بافت کبد، کلیه و عضله، نمونه‎هایی تهیه و غلظت جیوه کل و آلی با دستگاه آنالیز جیوه ساخت امریکا (leco ama 254) اندازه‎گیری شد. جهت آنالیز آماری از آزمون‎های من ویتنی و کلموگروف اسمیرنوف استفاده گردید. یافته‎ها: میانگین میزان جیوه کل در کبد، کلیه و عضله این پرنده به ترتیب 67/5، 59/3 و 26/2 میلی‎گرم در هر کیلوگرم وزن تر (mg kg -1 w.w) بود که به ترتیب 82، 79 و 58 درصد را جیوه آلی تشکیل می‎داد. نتیجه گیری: غلظت جیوه کل در باکلان بزرگ از استاندارد تعریف شده who، fao و epa بالاتر بود و این نتایج می‎توانند یک هشدار جدی برای مصرف کنندگان این پرنده خصوصاً افراد آسیب‎پذیر باشند.